دیدگاه اعضاء هیئت علمی و دانشجویان درمورد ارزشیابی اساتید و معیارهای موثر در تدریس استاد در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، ۱۳۸۶

زمینه و هدف: ارزشیابی از جمله فعالیت های کیفی است که با وجود لزوم انجام، روند اجرای آن همواره در بین اعضای هیئت علمی بحث انگیز بوده است. این مطالعه با هدف بررسی نظر اعضای هیئت علمی و دانشجویان در مورد فرآیند ارزشیابی ،معیارهای آن و اولویت بندی شاخص های مندرج در فرم دانشجویان، در جهت بهبود روند ارزشیابی انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 60 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه و 370 دانشجو با روش طبقه بندی بر اساس دانشکده و رشته به صورت تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه پژوهشگر ساخته جهت مدرسین و دانشجویان با روایی و پایایی مناسب بود. داده ها به کمک آزمون های آماری tو کای دو و تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه کلیه مدرسین با ارزشیابی توسط دانشجو و مسئولین موافق بوده ولی از نظر آنان ارزشیابی توسط دانشجو اولویت داشت. مسئولین ارزیابی کننده از نظر آنان به ترتیب اولویت مدیر گروه، معاون آموزشی پایه و بالینی و ریاست دانشکده بودند. 63% از مدرسین با ارزشیابی توسط همکار و 37% با روش خودسنجی موافق بودند. 89% دانشجویان با ارزشیابی مدرس موافق بوده 53% آن را دارای تاثیر مثبت عنوان نمودند. زمان ارزشیابی در موقع امتحان از نظر 62% آنان نامناسب بود. معیارهای یک مدرس خوب از نظـــر دانشجویان و مدرسین مشابه و اولویت عمده، توانایی علمی مدرس و روش تدریس بود. مهمترین شاخص ها از نظر هر دو گروه تسلط به محتوای درس و قدرت بیان و تفهیم مطالب درسی بود. هر دو گروه استفاده از وسایل سمعی و بصری مناسب را از شاخص های کم اهمیت عنوان نمودند ولی ارایه طرح درس و پذیرش انتقادات و پیشنهادات دانشجویان از نظر دانشجویان اهمیت بیشتری داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت ارزشیابی تاکید نموده و ارزشیابی مدرس توسط دانشجو را علیرغم وجود بعضی از مشکلات اولویت اول می داند. استفاده از روش های مکمل جهت افزایش اعتبار ارزشیابی و در نظر گرفتن اهمیت بیشتر جهت معیارها و شاخص های دارای اولویت در بهبود فرآیند ارزشیابی و افزایش رضایت مدرسین تاثیرگذار خواهد بود.